Browar: Maryensztadt
Styl: Grodziskie
IBU: brak danych
Blg: brak danych
Zawartość alkoholu: 3,1%
Chmiel: brak
Słód: pszeniczny wędzony dębem
Drożdże: brak danych
Dodatki: sok z białych winogron (10%)
W aromacie słodki sok winogronowy – raczej nie NFC, bo jednak słodycz jest aż nadto wyraźna. Kryje jednak on całkowicie wędzoność pod jakąkolwiek postacią.
Piana może i nie jest bardzo okazała, ale redukuje się do okręgu unoszącego się nad piwem. Na szkle pozostaje punktowo w niezłej ilości. Barwa jasno złota, blisko klarowności.
Piwo jest słodkie. Z jednej strony, patrząc na styl, jest to zaskakujące. Jednak patrząc na dodatek to już mniej to dziwi.
Ponownie, jak w przypadku aromatu, dodatek zdominował piwo bazowe. W ogóle praktycznie nie czuć, że pije się grodziskie. Trzeba bardzo wytężyć zmysły by znaleźć cień wędzoności w stylu ogniskowym.
Posmak słodkawy, winogronowy.
Kanał? Tak.
Nie wróżyłem temu piwu sukcesu no i okazało się tak być. Szkoda, bo każda wariacja na temat grodziskiego jest ciekawe już na starcie, ale jednak polski krafcik to polski krafcik. Są tylko dwie drogi. Albo dodatków nie czuć wcale albo dominują one całkowicie piwo.
Ocena:
Aromat: 4/10
Wygląd: 2/5
Smak: 3/10
Odczucie: 1/5
Ogólna: 5/20
Suma: 1,5/5